Mebelki. Tiny Furniture.

reż. Lena Dunham

scen. Lena Dunham

2010

Kilka tygodni pisałam na blogu o serialu "Girls" wykreowanym przez urodzoną w Nowym Jorku Lenę Dunham. (tekst o serialu możecie przeczytać TUTAJ). W międzyczasie, przygotowując się do prezentacji o "Dziewczynach" obejrzałam również debiutancki pełnometrażowy film Leny Dunham, w którym ona sama zajęła się reżyserią, scenariuszem i zagrała główną rolę.

I muszę przyznać, że "Mebelki" nieco mnie rozczarowały.

Aura (Lena Dunham) ma dwadzieścia dwa lata i właśnie skończyła studia. Nie wie, co ze sobą zrobić, więc wraca do domu rodzinnego, gdzie pod okiem matki-artystki (w rolę wcieliła się mama Leny, Laurie Simmons) i u boku swojej wybitnie uzdolnionej siostry (Grace Dunham, siostra Leny) próbuje poukładać swoje życie i zaplanować przyszłość.

Aura nie umie porozumieć się ani ze swoją rodziną, ani najlepszą przyjaciółką, ponieważ to właśnie oni oczekują od dziewczyny dorosłych decyzji. Aura włóczy się po mieście z koleżanką z dzieciństwa, Charlotte (znana z serialu "Girls" Jemima Kirke), przyjmuje pod swój dach dziwacznego, aspirującego artystę Jeda (Alex Karpovsky, który również pojawił się w "Girls") i nawiązuje pełen niezręczności romans ze swoim szefem (David Call).
Ale, niestety, według mnie, nic konkretnego z tych historii nie wynika.

Dużo mówiło się o tym, że Lena Dunham tworzy swoje historie na podstawie własnych doświadczeń. Wydaje mi się jednak, że właśnie to, co początkowo wydawało się być jej siłą, staje się powoli jej słabością: historię kreowane przez Dunham są do siebie niebezpiecznie podobne. Co więcej, miejscami mam wrażenie, jakbym oglądała reality-show, w którym centralną gwiazdą jest cała rodzina Dunham.

Nie mogę jednak powiedzieć, że "Mebelki" kompletnie mi się nie podobały. To, co mnie ujęło, to bardzo przyjemna i bardzo twórcza atmosfera, która wciąż towarzyszy głównej bohaterce: nie tylko jej dom połączony jest z pracownią, ale i w kilku scenach możemy obserwować pracę jej mamy-fotografki, która stylizuje swoje kompozycje z wykorzystaniem tytułowych, miniaturowych zestawów mebli. Aura sama próbuje pisać, natomiast chłopak, któremu udziela schronienia nieudolnie stara się zostać gwiazdą youtube'a. 

Jeśli miałabym spojrzeć na "Mebelki" przez pryzmat debiutu fabularnego, muszę powiedzieć, że to całkiem interesująca próba. A jednak, Aura wydaje mi się być pierwszą z (na razie skromnej) galerii zupełnie apatycznych i niepozbieranych dziewcząt (figuruje w niej również oczywiście Hannah z serialu "Girls") u progu dorosłości. 

Warto dodać, że "Mebelki" uznawane są za przykład nurtu mumblecore, czyli podgatunku (głównie) amerykańskiego kina niezależnego, który charakteryzuje się małym budżetem produkcji , obsadą złożoną głównie z amatorów i jest mocno skoncentrowany na naturalistycznych dialogach.

fotografie: listal.com, aceshowbiz.com